Calvo Sotelo publicou as súas memorias de presidente do Goberno e aproveitounas para comentar criticamente actuacións e actitudes dos protagonistas da Transición política española, fosen da oposición ou do seu propio partido; e fíxoo as máis das veces con humor, contando anécdotas divertidas para o lector, pero que deixan ao protagonista en mala situación.
Nótaselle especialmente doído con Fraga e adícalle algunhas das páxinas máis ácidas, nas que reflicte o seu peculiar carácter con textos que son verdadeiras caricaturas. Pero o personaxe que esperta as súas fobias é o presidente Giscard dÉstaing, a quen responsabiliza de non colaborar na detención dos terroristas de ETA refuxiados en Francia e de poner todos os atrancos posíbeis ao ingreso de España no Mercado Común: “La actitud oficial de Francia respecto a la adhesión de España colgaba de las posiciones personales de Giscard”.
Non llo perdoou e nas memorias describeo como un home tan soberbio, que na visita a España en 1978, invitado polo Goberno para gañar o seu apoio, pretendeu que se lle concedese o Toisón de Ouro e entrar no Congreso pola Porta dos Leóns, que só se abre no comezo de cada lexislatura para dar paso ao Rei.