Ramón Piñeiro, sabedoría e bondade
Non admirei a ninguén como a Ramón Piñeiro. Sei que é un sentimento compartido por cantos o coñecemos de verdade. nos nutrimos da súa sabedoría e aprendemos da súa bondade.
Piñeiro falaba coa boca, coas mans e coaqueles ollos, noutro tempo cegos, que medraban esaxeradamente detrás das lentes deformantes. En trinta debuxos e pinturas tentei apreixar un chisco da súa inmensa personalidade.
